Ferhat ile Şirin

Yalçin Aydin Ayçiçek, bu kitabinda, Evrensel Ask Ahlâki'mizin kadim hikâyelerinden biri olan Ferhat ile Sirin'i, bambaska ama bence çok baska bir pencereden bakarak, gerçekten yenilikçi ve denebilirse devrimci bir yöntemle ele almis. Yenilikçiliginden kastimin ne oldugu apaçik ortada. Beni devrimciligi daha çok etkiledi. (Vurgulayayim: Siyasal devrimcilik degil bu, edebî-estetik devrimcilik). Karsitliklarla örgülenmis diyalektik mantik, anlatinin bütün organizmasini sarip sarmalamis. Bu sarip sarmalamalar, öylesine, dolgu malzemesi niyetine kotarilmamislar; hikâyenin tasiyici kolonlarini ve sütunlarini olusturmuslar ki, kurgulamanin mîmarisine ve matematigine imrenmemek olanaksiz! Öte yandan, anlatinin dokusuna ustalikla serpistirilmis siirimsi deyisler de, konuyu olsun, tema'yi olsun, daha ilgi çekici, sürükleyici bir atmosfere tasimis. Bünyamin Durali *** Mehmene Banu ve Sirin Sultan bu iki nakkasa bakiyorlardi hayranlikla. Bir ara basini biraz kaldiriverdi nakkas Ferhat Usta. Iste tam o anda, ona bakmakta olan güzeller güzeli Sirin Sultan ile gözgöze geliverdi. Ferhat gördü gündüzü, gece gözlü bakistan. Güzeldir insan yüzü, nice güzel nakistan. *** Ferhat ile Sirin’in herkesten gizlemeye çalistiklari bu sevda, gün gibi meydandaydi, ortadaydi ve aleniydi artik. Kimsenin duymasini ve bilmesini istemedikleri bu ask artik herkesin dilindeydi. Topladikça saçilir, eli bile söyletir. Sen örttükçe açilir, ask kumasi böyledir. *** Susuzluktan kirilan bu insanlari suya kavusturmak isteyen Ferhat, külüngünü daga her vurusunda artik agzindan iki inilti sesi çikarir olmustu. Biri Sirin askina, biri de su bekleyen Baskent halki adina. Bir külünk indi kalkti; herkes sandi Sirin’e. Zoru çoguldu, halkti; ask ki kolay birine!