Babalar ve Oğullar

1859 yili... Mayis’in sonlariydi. ayaginda bolca yamali bir pantolonla, sirtinda toz içinde bir palto bulunan kirk yaslarindaki adam yol üstündeki kanin alçak merdivenlerinden çikiyordu. Adamin basi açikti. Gayet dolgun yanaklariyla birlikte çenesindeki beyaza yakin sari sakallari dikkat çekiciydi. Donuk gözlerle kendisine bakmakta olan genç usagina sordu: “Kimse yok mu Piyotr? Gelen giden...“ Kulaginda firuze tasli küpesi olan ve dalgali saçlarina biryantini iyice yedirmis bulunan Piyotr, ilk bakista her özelligiyle efendisine hizmet etmek için yaratilmis bir adam imaji uynadiriyordu. Piyotr, sanki selam duruyormusçasina ellerini kaslarinin üstüne getirerek yola uzunca bakti ve adami yanitlatdi: “Sanirim henüz görünürlerde yoklar efendim.“ (Arka Kapak)