Ben Hiçbir Şey Söylemedim

Söz ve eylem diyalektiginin öznesinin yüzlesecegi olgu, etik'tir. Sözün sahiciligi azalmayi,- eylemin sahiciligi ise, azalarak çogalmayi göze alistir ki, etik, burada, bu sahicilik ile hayat buluyor. Mesruiyet kazanma yerine elestirelligi, egemen olma yerine esitlikçi durusu yeglemek, belli ki sistemle aramiza koyacagimiz mesafe ile mümkün olacakti. Bu süreç, söz ile eylemin sorgusunu bir vicdan olarak hissetmek ve hattâ hayatimiza çagirmakla sürüp giden bir durumdur ki, bu ayni zamanda hayati devrimcilestirmenin pratikleriyle de donanimlidir.