Bilmek ve İstemek

"Karanliktan sikâyet eder, bir bütün olarak varolusun anlamini, fakat özellikle de bizimle bütün arasindaki münasebeti anlamadan ömrümüzü tükettigimizden yakiniriz. Su halde sadece hayatimiz kisa degildir, fakat bilgimiz de bütünüyle onunla sinirlidir; çünkü ne dogumumuzdan önceki zamana ne de ölümümüzden sonraki zamana bakabiliriz. O nedenle bilincimiz, deyim yerindeyse, geceleyin bir an için çakip sönen bir simsekten baska bir sey degildir. Dolayisiyla sanki bir ifrit, saskinligimizdan [ve onun verdigi sikinti ve tedirginlikten] seytanca bir zevk almak için bilgimizin kalaninin tamamini bizden muzirca bir niyetle esirgemis gibidir.Bizim hayatimiz ölümden alinmis bir borç olarak görülebilir; uyku da bu durumda bu borç için her gün ödenen faiz olacaktir. Ölüm açikça kendisinin bireyin sonu oldugunu ilan eder, fakat onda yeni bir varligin tohumu yasamaya devam eder."Eger bilmemiz gerektigi gibi bilseydik, istememiz çocuklarin istemesinden farksiz olur muydu? Ve böyle sinirsiz sorumsuz istemeyle dünya bugün oldugu gibi yangin yerine döner miydi?