Bir Meczubun Rüyası

Bir baskalik vardi Kiz Kulesi’nde. Bogaz’da, yapilarda, camilerde, yollarda… Kulagimdan ruhuma hiç duymadigim musikî nagmeleri simli ibrisimler gibi iniyor adeta bir sir dünyasi tâ iliklerimde nakis nakis isleniyordu. Bu sesler nasil da güzeldi… Göz alici, büyüleyici ve içten içe dagilan huzur dolu… Bir enteresanlik vardi bu seslerde, bu Istanbul’da. O kadar gezmistim; ama bu kadar güzel hâlini hiç görmemistim. Ilhami Abi hafif bir tebessümle: - Iste simdi anlamaya basladin. Artik sen de Rabbinle tanis, dedi. - Nasil? Dedim. Rabbimle nasil tanisirim? Böyle bir tanisma mi var? - Evet, dedi. -Her kul ömrünün bir kisminda bir sekilde Yaradan’la tanismak zorundadir. Atildim: - Ama böyle bir sey ilk defa duyuyorum, dedim. Devam etti. -Zaten birçok insan bu yüzden hayattayken “Rableriyle Tanismadan” bu dünyadan ayrilir. Onlar, Rabbin kullarina sundugu tanisma teklifini ya reddederler; ya bilmezler, ya duymazlar. Bir sekilde bu tanismadan, bu lütuftan, iltifattan mahrum kalirlar…