Böyle Buyurdu Zerdüşt

Otuz yasindayken yurdunu ve yurdunun gölünü ardina birakarak daga çekildi Zerdüst. Dagda on yil zaman zarfinda, bikmadan, usanmadan hep ruhunu dinledi... Ve sonunda içinde, gönlünün derinliklerinde bir degisiklik duyumsadi. Günlerden birgün yildiz, aydinlatacak bir seyin kalmasyadi yazgin ne olurdu? On yil varki buruya magarama çikiyorsun. Eger, ben, kartalim ve yilanim olmasaydik, isigindan ve yolundan bezerdin. Fakat her sabah seni bekledik. Isiginin fazlasini aldik ve bunun için seni kutsadik. Bak! Ben, fazla bal toplamis ari gibi uzanacak ellere muhtacim. Insanlar arasinda, akillilar deliliklerine; fakirlerde zenginliklerine kavustugu o derin sevinci tekrar yasatmak için armaganlarimi paylastirmak istiyorum. Bunun için asagilara inmeliyim. Nasil ki sen, cömert yildiz, aksamlari denizin arkasina iniyor ve arkadaki dünyaya isik götürüyorsan, ben de senin gibi, inmek istedigim insanlarin arasina girmek istiyorum. Ey, en büyük mutlulugu bile kiskanmadan görebilen tek göz, beni kutsa!... Tasmak isteyen kadehi kutsa ki içinden su, altin gibi aksin ve mutlulugun pariltilarini her tarafa saçsin. "Bak, bu kadeh yine bosalmak, Zerdüst yine insan olmak istiyor." Zerdüst’ün on yil sonra insanlarin arasina karisma istegi ve dagdan inisi böyle basladi.