Camera Ottomana Osmanlı İmparatorluğu’nda Fotoğraf ve Modernite 1840-1914

Fotograf, 1839’da dogdugu andan itibaren hem modernitenin bir parçasi oldu hem de onu simgeledi. Bu yeni teknoloji, sagladigi kaydetme ve sergileme imkânlari ve tasidigi kesinlik ve gerçeklik iddialariyla modern dünyanin hareketliligine siki sikiya kenetlendi. Osmanli Imparatorlugu da fotografi büyük bir heyecanla kucakladi. Fotografin etkisi ve anlami, Tanzimat hareketinin modernlesme ve Batililasma atilimiyla örtüserek birlesti. Fotograf, yirminci yüzyil basinda Osmanli topraklarinda günlük yasamin, basinin ve devlet aygitinin olagan bir parçasi haline geldi. Bu kitap, Osmanli Imparatorlugu baglaminda, fotografla modernite arasindaki yakin iliskinin en çarpici yönlerini ele aliyor. Içerdigi malzemenin önemli bir kismi, padisahin imparatorlugunu Batili kitlelere tanitmak amaciyla ismarladigi fotograflarda ve albümlerde oldugu gibi, modernitenin fotograf araciligiyla sergilenmesine dairdir. Modernite fotograf sanatinin bir parçasi haline gelmis, onu siradan, alisilmis bir uygulama haline getirmistir. Resimli basinla, aile fertlerine veya isimsiz koleksiyonculara yollanan kartpostallarla, arkadas ve tanidiklara verilen portrelerle, çalisanlarin veya mahkûmlarin resimleriyle fotograf, kamusal ve özel hayatin bütün alanlarini isgal etmeye baslamistir. Bugün içinde yasadigimiz görsel dünya yaklasik 150 yil önce dogdu. Camera Ottomana, yakin geçmisteki dönüstürücü güce sahip en etkili teknolojik icatlardan biri olan fotografin yerel boyutunun elestirel bir degerlendirmesi oldugu kadar, ona duyulan ilgi ve sayginin ifadesidir.