Gülünün Solduğu Akşam

THKO (Türkiye Halk Kurtulus Ordusu) adli dev¬rimci örgütün önderlerinden Deniz Gezmis, Yusuf Arslan, Hüseyin Inan ve arkadaslariyla Ankara Mamak Askeri Cezaevi’nde karsilastim. Deniz Gezmis’in istegi üzerine, onlarla tek tek konusacak, gerekli birikimi saglayacak, sonra oturup onlarin romanini yazmaya çalisacaktim. Heyecan verici, müthis onurlu bir çalisma basliyordu benim için. Kimi gizli, kimi açik bulusmalarla bir kismiyla konusabildim... Bu tasari çok iyi basladi, ama yazik ki yarida kaldi. Tam isin içindeyken, hiç beklemedigim anda cezaevinden saliverildim. Elimdeki notlar bir roman için yetersizdi. O güzel insanlar —kimi asilarak, kimi kursunlanarak— öylesine acimasizca yok edildiler ki, bende kalan notlari artik kendimde saklayamazdim. Yillar sonra oturdum, bu kitabi yazdim. Gülünün Soldugu Aksam, serüven dolu bir roman gibi de okunabilir, ama aci yüklü bir kitap oldugu da bilinmelidir. Bu kitaba girmeyen notlarimi, izlenimlerimi, yillar sonra Defterimde Kus Sesleri adli kitabimda topladim. Gülünün Soldugu Aksam’in devami da sayilabilir o kitap.