Kadınım Olmalısın Hükümranlığımda

Her geçen gün içinde büyüyen vuslati,
Gün be gün ertelemek zorunda kalirsin
Dudaklarini kanatircasina,
Haince hançerlenen duygularinin
Saganaginda zehir zikkim olur bütün
Kelimeler mürekkebinden damlarken
Yutkunursun
Bogazina koca bir yumru oturur
Zaman denen kavram elbette durmayacak
Bizim için
Bogazinda dügümlenen kelimeler,
Yüreginde belki de deprem etkisi yaratacak
Siradan bir yazi gibi okuyup geçecek birçok
Beseri farkinda olmadan.
Inadina yarsin bir
Papatyanin yapraklari arasina ölüm kadar
Yalnizlik kokan satirlari.
Umutlarini beklentilerini zihninin tozlu
Raflarina kaldirirsin büyük bir hayal
Kirikligiyla ve git gide kaybolursun karanligin
Küf kokan kesif yasanmisliklarinda
Sonuçta insan eger geçekten isterse emanet
Verilen yasam sürecinin içinde her seyi
Basarabilecek güce sahiptir.
Her ne yaparsa her nereye giderse gitsin, içinde ki yasam
Enerjisi de kendisiyle birlikte olacaktir.
Iç benligi yani özü her zaman
Kisinin rehberi olacaktir.