Kızlar ve Anılar - Gina

"Buraya ilk kez o sonbahar günü gelmistim. Koskoca aile oldugumuz o son gün! Yumusak yataklardan kaldirip da bu sert topraga yatirdigimiz gün. Omzuna tek bir toz degmesin diye titredigim adamima 'nefes almasin, bir daha ayaklanamasin' diye üzerine kat kat toprak attigimiz gün. Sanki evsizmis gibi seveni yokmus gibi onu buraya birakip da kaçtigimiz gün."Gina, esinin ölümünden sonra yakalandigi, kendisi gibi degisik bir hastaligi atlatmaya çalisirken kizlarinin anilariyla bas basa kaldi. Kizlari, Izmir'i terketmis olmalarina ragmen o, sevdigi adamina sehrinden vazgeçmedi. Ancak hayat, Gina ve kizlarini, kaygan bir virajda tekrar bulusturdu. Yara almadan eskiden oldugu gibi devam etmek ne kadar mümkündü? Ya da saglikli bir yasamda oldugu gibi hastalikta da fark yaratilabilir miydi?(Tanitim Bülteninden)