Kurtlar Sofrası

Memleket o siralarda gerçekten bir kurtlar sofrasina dönmüstür. Herkes çikarini sömürmekte bulmaktadir ve bütün sömürücülerin parça parça yok ettigi sey halkin payidir. Sürüklenilen yikimdan kurtulmak için bir sentez ve bir hareket gereklidir. Romanda bunun ancak Kuvay-i Milliye ruhuna bagli demokrat bir toplumculuk ve ulusal bir devrimcilik olabilecegi gösteriliyor. Konur Ertop- Istanbul’un barlarindan gazete idarehanelerine kadar, gerek isyerleriyle, gerek kisileriyle, birbirlerinden tamamen uzak ve buna ragmen birbirleriyle çatisan toplumun yatay kesiti. Muzaffer Erdost- Attila Ilhan öz açisindan çok boyutlu romani seçerken, öyle bir seçime uygun düsecek biçimde sinematografik kurgu yönteminden yararlaniyor; durum ve eylem gözlemlerini bir kameranin acimasiz çevikligiyle gerçeklestiriyor; böylece, ortaya, toplumsal oldugu kadar insancil boyutlari da genis tutulmus bir roman çikiyor. Özdemir Ince- [Kurtlar Sofrasi’nda] Gerek tarihin yeniden degerlendirilisi, gerek toplumsal ve ekonomik olaylarin, kapitalistlesme süreci çevresinde verilmesi, teknik olarak her türlü bireysel etkilesim ve hatta sapikliklari kapsayacak bir örüntü içinde, adeta bir Marx/Freud biresiminin arayisini andirir biçimde islenir. Emre Kongar- (Arka Kapak)