Ömer Seyfettin Beyaz Lale

Savasta bozulann ordu iki günden beri, Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilik bir sonbahar günesi çok bos çimensiz tarlalari, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran genis yollari parlatiyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardi. Bunlar âdeta ürkütülmüs bir hayvan sürüsüydü... Hepsinin tiraslari uzamis, yüzleri pis ve kirmizi, elbiseleri parça parça idi. Dursalar düseceklermis gibi omuzlarindaki çamurlu tüfeklerin altinda iki büklüm olmus; yorgun ve perisan agir agir yürüyorlardi....
(Kitabin Içinden)