Ozmos Kronos

Teleandregenos ütopyasini yirmi bes yasinda yazan Adam Senel, okurun karsisina elli yasinda Ozmos Kronos ile çikmisti. Bu yapitinin ilk baskisindan on bes yil sonra ikinci baskisinin yapilmasinin geregini, dünyada ve burada çalkantili baslayan binyilimizin ve onyilimizin ne yapip ne düsünecegini bilemez duruma düsürülmüs okurlari anlayacaktir. Yazar, dogayla ve insanlarla iliskisini, sagligini ve varligini yitirmeden sürdürme olanagi bulabilirse, üçlünün son parçasi olarak tasarladigi Pessimus pessimismus adini tasiyacak yapitini yetmis bes yasinda tamamlayacaktir. Adam Senel, Teleandregenos yapraklarinda, yapisik ikizler ülkesi benzetmesiyle, inançlarin ve erkegin egemenliginde çarpiklasmis kadin-erkek ve birey-toplum iliskilerini irdelemisti. Ozmos Kronos'ta ise, gene bir benzetmeyle, cansiz araçlarin yerini canli araçlarin alacagi bir gelecekte, insan-doga, insan-insan ve sinif iliskilerine el atmakta. Kargo, metaforlastirilmis tüm bir insanlik tarihi boyunca, esitlik-özgürlük, yaraticilik-yazgi, mutluluk-mutsuzluk gibi ikili kavramlar çerçevesinde yasamin tadina varma ve ona anlam kazandirma çabasini içerir. Çag, Tyrannosauros gibi soyu tükenmisler kadar, Boga-adam Minotauros gibi mitos kahramanlarinin laboratuvarlarda yaratildigi bir gelecektir. Senaryo, amatör biyoteknolog Ozmos Kronos, bahçesinde hortumunun su kaçiran yarasini sararken baslar. Kendini kucaklayan koltuguna oturup, terliklerini çagirmasina geçer. Terliksi tekhücrelilerden yapip yarattigi terlikleri, uyuklamakta olduklari yerden kalkip gelerek burunlarini iki yandan bacaklarina sürttükten sonra ayaklarina simsicak sarilirlar. Sira artik, onlara bakarken kafasindan bir tarih seridi gibi akmaya baslayan çagrisimlarini izlemeye gelmistir. Ozmos Kronos, insanlik tarihinde, amaçlarin, araçlarin ve iliskilerin terliksi terliklere varana dek evrimini düsleyip düsünmeye baslar.