Şefkat Kahramanı Anneler

Annecigim;Adinin önüne yakisacak kelime bulamadim. Bütün güzel kelimeleri kullansam da seni ifade etmeye yetmez, biliyorum. Sen benim annemsin. Dupduru imaninla, sicacik duygularinla, tohumlarimi filizlendiren topragimsin. Senin gözyaslarin gül tomurcuklarina benzer. Seherin en sakin kösesinde herkes uyurken dökülür duaya kalkmis yumusak avuçlarina. Gözlerinden dökülen billur katreler, benim hayatimda çiçeklenir birer birer. Karanliklarim dualarinla aydinlanir. Sen ki, gönül ayagim kaymaya meylettiginde kilometrelerce öteden bunu hissedersin. Çünkü senin gönlün hakiki muhabbete açiktir. Sefkat pinarlarini yollarimdan çekersen ne olur halim?! Ve sen annecigim... Yemeyip yediren, giymeyip giydiren.. Benim için saçini süpürge edenin, kokusu güzelim, çilelim... Anne agladigi zaman yürekten aglar, gönülden aglar, yüregi cayir cayir yanar, hep izdirap yudumlar. Yavrusu için, bir ömür boyu gözleri çaglayan haline gelir. Anne; oglu okula gider aglar, askere gider aglar, hasta olur aglar, kizi gelin gider aglar, bir mektup gelir aglar. Aglamadigi bir an yoktur. Denizler gözyasi olsaydi, dayanamaz tükenirdi. Canim annem! Senin gözyaslarinin hakki nasil ödenir, bilmem ki!? Sefkat dolu 'anne yüregi' Yaradan'in hediyesidir sana anne!