Son Yaz Akşamı

Çabuk ve güzel geçti o yaz. Aksamlar sanki hep hanimeli kokardi. Geç vakit, günbatiminda A. S. 'den, Nergislibahçe Sokagi'ndaki apartman dairesinden ayrilirdim. O, beni, anacaddeye kadar geçirirdi. Eylül basinda, bir aksamüzeri büyük konak bahçesinden bize dogru esen yel, güz yapraklarini da savurmustu. Yel ansizin esmeye koyulmustu. Ansizin yaprak dökümü baslamisti. A.S., beni yine kolumdan tutmus ve söyle demisti:"Yaz bitiyor Kenan. Her sey bitiyor. Insan olmamiz için bir sinavdi bu yaz. Olabildik mi?"Çok az yazar ayni sorunun yanitini kirk yildan uzun bir süre kendini tekrar etmeden arayabilir. Selim Ileri, Son Yaz Aksaminda, karmasik insan dünyasinin degisken yüzlerini usta bir kurguyla yansitirken, bizi hep o sorunun içine çekiyor. Bir iç sizisinin izinde, inceliklerle yeniden hatirlatiyor bize hep o soruyu.Son Yaz Aksami, aslinda hepimize sorulmus o umarsiz soru...