Vahyin Işığında İnsan ve Hayat Üzerine Denemeler

Çok zor ve sıkıntılı bir dönemden geçerken hayatı, insanları ve kendimi çok iyi tanımadığımı fark ettim. Yaşadıklarıma, çevremde olup bitenlere, ilişkide olduğum insanların davranışlarına daha tatmin edici ve gerçekçi bir anlam bulmam gerekiyordu. O güne kadar edindiğim bilgilerle ve çevrenin etkisiyle oluşturduğum düşünce dünyamda, kendime, başkalarına, olaylara bakış açımda bir yanlışlık vardı. Sorgulamadığım, ciddi bir eleştiriden geçirmediğim, tam olarak ikna olmadığım, içten inanmadığım halde uydum kalabalığa zihniyetiyle din adına yapılan bazı ritüellere ve hurafelere katılıyordum. Bütün bunlar umutsuzluğa, karamsarlığa, ruhsal sıkıntılara yol açıyordu.
Aydınlığa çıkmak, hayatı ve insanı/kendimi doğru anlamak, hakikate ulaşarak şifa bulmak için Kuran’a ve tefsirlere yöneldim.
Hayatı, ölümü ve ölüm sonrasını, Allah’ı, insanı ve tabiatı bütün sadeliği ve gerçekliğiyle kutsal kitabımızda görmeye başladım. Anladıkça iman, güven ve umut duygularım arttı. Hayatım değişmeye başladı. Okuma ve anlama yolculuğum tefsir dersleri ile devam etti. Anladıklarımı anlatmaya başladım. Sadece konuşmak yeterli değildi. Hiç olmazsa dikkatimi çeken ayetlerden bir kısmını başta kendime olmak üzere ilgili kardeşlerime yazılı olarak da hatırlatmak istedim. Ayetlerin kısa tefsirleri ve bana düşündürdükleri ile birkaç öykü ve sözlerden oluşan kalem tecrübesi sayılacak yazılarla bu eser oluştu. Okuyanlara bir öğüt ve şifa olmasını ve farkındalık kazandırmasını temenni ediyorum.