Yaşam ve Felsefe: Söyleşiler

Henry, Yasam ve Felsefe: Söylesiler’de kendi kendini duyan ve kendi kendini etkileyen yasamin sonsuz ve essiz gücü üzerine harika bir diyaloga girisiyor. Her zaman kendine yeten ve fazlasini üreten essiz ve olumlu bir yasam anlayisini sunuyor. Bir Ten Arkeolojisi olarak anlattigi felsefesinin güzergahini çizerken, Bati Felsefesinde esine hiç rastlanmayan türden, bilgiyle açiklanamayacak bir yasam duygusunun izini sürüyor ve felsefesini bu öz-duygu üzerine nasil insa ettigini açikliyor. "Yasam neden kutsaldir? Çünkü yasam bilgisi, bir ayrima dayanan özne-nesne bilgisinden tamamiyla farkli, mutlak bir bilgi degildir yalnizca, ayni zamanda hiçbir tahakküm içermeyen bir bilgidir. Yasam kendisine karsi edilgenligiyle karakterize edilir. Dogdum, kendimi yaratmadim, kesinlikle sorumlusu olmadigim bir olaya bagli olarak yasamdayim. Bu durum yasamin özünü karakterize eder ve nitekim yasamin her âninda yeniden meydana getirilir. Yasamim kendine göre hepten edilgendir. Kendiyle iliskisinde yasam kendini deneyimler. Kendi kendini tecrübe etmek kendi karsisinda hepten edilgen olmak demektir; hiçbir sahsi tesebbüse, hiçbir özgürlüge sahip olmamaktir. Iste bu yüzden kimsenin, yasamina/yasama dokunmaya hakki yoktur. Yasami kendi kendimize vermedik. Bu durumdan çikmaya hakkimiz ve gücümüz olabilir mi? Yasamin bizatihi özü, çözülemez bir bagdir. Dolayisiyla bütün güçlerimizi mesgul eden ve bizi görmeye, yürümeye vs. kabiliyetli kilan devamli bir kendilik deneyimi söz konusudur. Ancak bu radikal güç karsinda güçsüz kaliriz. ... 'Hayattayim' ifadesi yasamin beni katettigi anlamina gelir ve asil gizem budur." "Tipki mistik Meister Eckhart’in dedigi gibi yasam o kadar güzeldir ki niçin yasadigimizi bilmesek de yasamak isteriz. Elbette nihayetinde tüm insan davranislarini temellendiren sey yasam sevincidir. Kendinde en büyük gücü, mesela sevginin gücünü tasidigi için yasamin, bizzat kendisinin ürettigi ekonomi, politika gibi kendisini ezip geçmek isteyen güçlere karsi, her zaman galip gelecegine inaniyorum. Bugün her yerde tehdit arz eden esas tehlike, tek tehlike ise yasamin kendine güvenini kaybetmesidir; kültürün ve ruhsalligin ortadan kaybolmasidir; bireyin umutsuzluga teslim olmasi ve nihayetinde kendine karsi dönmesidir..."